1-12-17 – De Taartenbakster

Ben al weken weg geweest… heb al weken dingen in mn hoofd om aan u te vertellen.. Maar waar begin ik?

Laat ik beginnen met het forum in Oud Turnhout. Ik werd daar voor gevraagd en twijfelde wel even een fractie. Maar waarom niet? Het is toch leuk om je ervaringen te delen? Al zou ik maar 1 persoon in de zaal kunnen inspireren…
Tot dat ik IN de zaal kwam… 200 man! 200 man!!! Ik kreeg het ineens Spaans benauwd!
En daar zat ik aan tafel op een podium met drie wereldbekende liefhebbers… en ik moest mn woordje ook doen…
Ik had me voorgenomen heel eerlijk te zijn. En dat ben ik ook geweest. Want ga me niet beter voordoen als dat ik ben. Heb me welllicht kwetsbaar opgesteld maar liegen? Nee!
Maar wat heb ik genoten en wat een geweldige zaal met mensen die dezelfde passie als mij delen! Al was ik met stip het groenste groentje… Het was een geweldige avond!

Groenste groentje… Ok .. ik speel nog niet lang met duiven,.. maar wat heb ik veel geleerd afgelopen jaren! Heb ook geleerd dat geen jaar het zelfde is.. ondanks die paar jaar.. Heel veel plannen.. maar het loopt altijd anders dan je voor ogen hebt.

In België heb ik het verteld en nu vertel ik het ook in m’n blog.
Coli.. dat kende ik niet. Nog nooit gehad voorheen. Afgelopen jaar was ik aan de beurt. En hoe?
’s Morgens was ik nog in m’n hokkie, niks te zien! Met het trainen kwamen ze geweldig binnen. Amper 8 uur later kwam ik wederom in mij hok en ik trof dode duiven aan. Geweldig mooi ronde en glanzende nekken.
Overal braaksel en groene shit..
Binnen 12 uur had ik 23 dode duiven.. Was volledig in paniek
Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld als op dat moment… heb dagen gejankt en ben er weken ziek van geweest…. hoe moest ik alles wat over zou blijven er toch weer er boven op zien te krijgen? Het was amper een maand voor de vluchten begonnen.
Volledig radeloos.. maar nuchter denkende… redden wat er te redden valt.
En weet u wat nu t gekke is??? Geen witte duif in m’n jongenhok was ziek..geen enkele witte ging dood. Heeft me aan het denken gezet!
Ik was al even bezig met de hersenspinsels over de verliezen van jonge duiven… zou het kunnen zijn dat het vele “doorkweken” en “inteeltkweken” invloed heeft op de verliezen?
Waarom werd geen enkele witte duif in mijn hok ziek???
Ben er van overtuigd dat ze sterker zijn… omdat ze niet ingeteeld of doorgekweekt zijn!
Raak ze nauwelijks kwijt… zegt toch ook iets in deze tijden van..
Nu nóg hoor ik liefhebber met vele zieken en dode duiven…. Ik voorspel een zwaar pre-jong duivenseizoen… Ben geen veterinair.. hoop dat ik het mis heb..

Ik krabbelde na deze zwarte periode van mn duivenbestaan weer op door het snelle vliegen van mn “Slagschip”. “ Alsof ze het wist” schreef ik op m’n Facebook.. Niemand wist toen dat ik het gewoon even nodig had.. had net de 23 dode duiven uit m’n hok gevist.

Die enorm grote witte duif.. zou door iedereen “uitgeselecteerd” worden.. vloog gewoon sneller dan die van Henk Scheffel uit Elburg, medelid van m’n club. Met tranen in de ogen heb ik in het hok gezeten omdat ze me gewoon even datgeen gaf wat ik heel hard nodig had. Wat was.. en ben nog steeds.. trots op haar! Als jonkie in m’n hok.. van een vlucht terug gekomen zonder staartpennen en in het “kneusjeshok” belandt en een jaar later gaf ze me die enorme input… niet 1-maal… maar 4 maal!

Wat kwam er van m’n jongen terecht?

Uiteindelijk met heel veel inzet en begeleiding hebben die Spruiten en ik het geweldig gedaan! Hebben zelfs 1 van de kring gezeten, meerdere malen top 10… Ik vraag me soms af hoe het was gegaan als dat mooie spul niet ziek was geworden. Heb er na alle vluchten 24 van de 33 over gehouden.. niet gek toch?
Van de nood een deugd maken… weet zeker dat dat mooie Spruitenspul en ik dat hebben kunnen bewijzen! Als het niet rechtsom kan… moet het maar linksom! Als we een team zijn er samen maar achter staan! Wat niet kan… is nog nooit gebeurd!!
Ik  weet zeker dat Wilco het aankomende jaar.. de allersterkste jaarlingen heeft die hij ooit mocht ontvangen uit mijn “Casa Del Spruitjes”

Afgelopen week hebben we gekoppeld. Ja.. een maand eerder dan we voorheen deden.. zie het als een test.. omdat ik voor mijn gevoel altijd een race tegen de agenda had. Wil het Spruitenspul volwaardig aan de start laten verschijnen.. en het is mijn verzoek geweest om vroeger te koppelen. Volgend jaar weet ik u vast te vertellen of het goed- of niet goed bevallen is. Keuzes maken he?

Volgend jaar… volgend jaar spelen Wilco en ik bij een nieuwe club. Ik heb mijn hamer neergelegd als voorzitster bij onze oude club en gaan/slaan een nieuwe weg in. Om alle verhalen voor te zijn.. we hebben met niemand onenigheid maar soms is het beter om een andere weg in te slaan omwille van redenen waar ik verder niet op in ga.

Wilco en ik zijn van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer met “duiven”. In bed hebben we het vaker over duiven als over andere zaken.
We willen onze gezamenlijke hobby in onze privé tijd met plezier beleven.
We kijken uit om een nieuwe “privé” duivenweg in te slaan bij “De Zilvermeeuw” in Nunspeet

Na mijn laatste blog schreef mij iemand een bericht.. “ Es.. het lijkt wel of je de laatste tijd je enorm bezig houd met wat anderen van je zeggen of vinden”

Daar heb ik even over moeten nadenken… Die opmerking raakte me enorm en ik denk dat de persoon gelijk heeft gehad.
Al denk ik zelf dat alles mijn ene oor in gaat en het andere uit.. realiseer ik me wel dat alles wat ik hoor wat anderen over mij zeggen ( en dat is enorm veel!) toch ergens blijft plakken!
Lig er niet wakker van hoor! Vergeet het alleen niet.

Hoe schril is dan het contrast als ik u vertel dat ik een twee weken geleden bij een klant een duifje afleverde. Hij schreef me.. mocht ik niet thuis zijn.. is mjjn vrouw daar.
Ik leverde het duifje bij zijn vrouw af. Even aardig en lief.We hadden het over vaatwassers en kinderen.
Ik stapte weer in mijn bussie.. reed het erf af maar eer ik de weg op kon draaien kwam ik de duivenmelker himself tegen. Raampje naar beneden.. wat zakelijke dingen.. en ineens “ Es.. je bent een pareltje in de duivensport.. Ik lees weinig blogs… maar jouwe altijd.

Ik kreeg er een kleur van! “ Je bent zooo positief!” “ Dat hebben we nodig”
“ Al die azijn zeikerds” zei hij.
Ik snapte heel goed wat hij bedoelde..
Ik vertelde hem dat die azijnzeikerds er eigenlijk niets aan kunnen doen! Ze zijn nu eenmaal zo! Je kan ze serieus nemen.. of gewoon links laten liggen. Toch?
Ik vertelde hem ook dat ik de meeste problemen heb met “voorzetters”.. Het type mens wat precies weet wat er “dwars” zit onder de azijnzeikerds… dat ene regeltje op social media zetten of in een vereniging iets roepen… en op voorhand al weet dat er tig azijnzeikerds gaan reageren en daarmee een statement wil proberen te bereiken.
We begrepen elkaar en de raampjes gingen dicht. Ik vroeg me af of we elkaar nu iets hadden opgehelderd.

Pareltje in de duivensport… dat zei nooit iemand tegen mij.

Maar het bevestigde dat ik mijn eigen visie en denkwijze moet blijven volgen. Niet alleen voor mij zelf maar ook om anderen te (kunnen blijven) inspireren/positiveren.
Ik word soms heel even van mijn eigen padje gehaald..
Er zijn er toch mensen die me triggeren en me intens weten te raken… op een vuile manier.
Maar gelukkig kan ik me zelf hervatten en me zelf terug brengen naar de roots van mijn eigen denkwijze en gevoel. ( soms duurt het iets langer dan ik me zelf wenste) .

Ik was laatst bij m’n tandarts in Amsterdam. Ja Amsterdam… meer dan een uur rijden..   Da’s een lang verhaal.. ik houd ’t kort.. ik verhuis mee met m’n tandarts.
Ik zat ik de wachtkamer en er zat een dame van een jaar of 70 voor me. We raakten in gesprek en ze vertelde me dat ze “ taartenbakster” van beroep was.
“Taartenbakster??” vroeg ik.
“ Ja ik bak speciale taarten voor afnemers in t Gooi”
“Per ongeluk ontstaan hoor!”
“ Niet met pensioen dus” vroeg ik
“Nee… vind het veel te leuk” antwoordde ze mij. “ En ik kan niet stilzitten”
“ Wat doe jij” vroeg deze vrolijke dame mij.
Ik vroeg me af hoe ik dit moest gaan uitleggen…
“ Ik zit in de postduiven”
Ik zag een vragende blik in haar ogen
“ Wij transporteren duiven naar diverse landen en verzorgen daaromheen diverse faciliteiten voor postduivenhouders” om haar vraag een beetje te kunnen beantwoorden.
“Ohh… mijn buurman had vroeger duiven op zijn zolder! Ik mocht ze wel eens voeren” Een heen gesprek kwam op gang!
Niet veel later liet zij mij foto’s zien van haar taarten en ik van duiven op mijn kop…

Op de weg naar huis passeerde alles nog eens mijn revue.. en ik bedacht me… Als ik nu zoveel mensen kan inspireren….met mijn gewone Spruitjesverhalen, mn duifjesverhalen, mijn eerlijkheid… ik met een taartenbakster van 70 + uit Amsterdam die niets met duiven heeft en ik niet met taarten.. gezamenlijk foto’s aan het kijken ben over ons werk cq hobby.. wat een genot is dat!

2017 was het jaar van diep gaan… keuzes maken… incasseren… relativeren.. en je zelf weer motiveren en gaan presteren!
Wat een ander over mij denkt, vindt, zegt, zeker weet of beter denkt te weten….
Ik weet het zelf het beste!
Als diegene die het altijd beter weten dan mij hoe het zit over mij… ook het hardste gaat vliegen… heb ik wellicht nog een zware dobber!
Ik ga de strijd graag aan!

Ik win!
En voor de verliezer… bak ik een geweldige taart! Naar keuze!

XX Es.