Schotse rokjes met stokjes!

Rare titel hè? Om het beetje uit te leggen ga ik deze blog eens op voorhand in stukken verdelen.

Ik ga u eerst vertellen dat ik afgelopen week ben teruggekeerd uit Japan na een 5 daags bezoek. En wat was het fantastisch! Een hele groep Belgen en Nederlanders vlogen dik 11 uur in een vette Boeing 747 om voet aan wal te zetten in Tokyo. Ik heb daar 5 dagen genoten met alle ziel en zaligheid. Cultuur gesnoven, mooie indrukken op gedaan maar vooral mogen kennis maken met heel veel nieuwe mensen. De groep was 17 personen groot.. kende de meeste van naam, sommigen van gezicht maar niemand echt goed en ging dus met beetje onzekere schoenen aan richting Tokyo. Want wees nou eerlijk.. niet iedereen kan je liggen… en stel je voor dat ik het ongelukkige tref dat niemand mij mag of ik met niemand overweg zou kunnen!

Op woensdagmorgen 05.15 uur stond Arjan Beens voor met de auto om me te halen en een heel lange reis af te gaan leggen van Doornspijk-Amsterdam-Antwerpen-Amsterdam-Tokyo. Ja.. klinkt allemaal onlogisch en raar.. maar het was nou eenmaal zo. En de twee plattelanders hebben het maar mooi allemaal gefixt! Auto.. Taxi..Centraal Station Amsterdam.. Thalys… Antwerpen CS.. Thalys.. Amsterdam Schiphol… Boeing 747.. Tokyo!

Eenmaal aangekomen in Tokyo trek je samen op.. een hele groep en al snel bleek dat iedereen maar dan ook iedereen superaardig en leuk was! Ver weg.. in een vreemd land met mensen die je eigenlijk niet kent.. maar wat heb ik genoten! Heb met iedereen gesproken, met iedereen gelachen en kon het met iedereen vinden. Mooie indrukken op gedaan van een vreemde cultuur maar toch voelde ik me er prima thuis! Of iedereen het met mij kon vinden weet ik niet, daar kan ik niet over oordelen maar indien ze het niet konden, konden ze ieder geval zeer goed toneel spelen zodat ik het niet merkte! Niemand was onaardig.. niemand deed rot.. en het geheel was een prachtig hoofstuk wat in mijn boek des levens is komen te staan, voor mijn gevoel wat het één geheel!

Eenmaal weer terug en bekomen van een beste jetlag welke zich uitte in misselijkheid, gevoel te hebben steeds in een diep gat te vallen, beste hoofdpijnen en algehele verwardheid was het dinsdag weer tijd om de draad op te pakken. Eerst maar facebook checken…

En mensen… kunt u zich voorstellen dat mijn maag zich nog eens omdraaide toen ik op het wereldwijde web diverse berichtjes las van mensen die elkaar digitaal het leven zuur maken?? Gefitter op elkaar… verwijten en verwensingen over en weer. Ik snapte er helemaal niks van! Hoe in vredenaam is dat nou toch mogelijk? Je hoeft elkaar niet te liggen.. maar om elkaar via internet het vreselijkste toe te wensen! Is dat domheid? Is dat emotioneel verlies van gezicht of onmacht?

Nadat ik ergens in de loop van de week weer helemaal alles onder controle had, wat Wilco voor mij had waargenomen de dagen dat ik in Japan zat, was het dus gewoon weer de orde van de dag. Een paar dagen hard gewerkt en zondagochtend weer tijd voor rust. Onder het genot van een bakje koffie eerst de blog van grote vriend Johan lezen en nog wat artikelen op het internet. Ik zie op facebook wéér verwensingen over komen.. tot in detail uitgelegd. Ik klik het weg.. wil het niet weten.. wil het niet lezen.. en vraag me weer af.. wie is er nou toch gek? Ik ben geen sensatiezoeker.. geen storylezer.. ik hoef andermans ruzies niet tot in detail te lezen..walgelijk gewoon!

Ergens blijf ik steken op facebook.. een berichtje wat mijn aandacht trekt en ik klik het aan. Het is een leuk filmpje op youtube geplaatst ( wijlen mijn opa en oma.. mochten ze meelezen hebben geen idee waar dit nou toch over er gaat).

Ik open het filmpje.. krijg al kippenvel. Na afloop heb ik keuze uit diverse filmpjes welke ik kan aanklikken maar kies er eentje welke weer mijn aandacht trekt.

Ik speel het af.. het kippenvel reist mij ten berge en een hele week trekt aan mij voorbij. Eer ik u ga uitleggen wat ik nu bedoel.. laat ik u eerst het filmpje zien. Om mij helemaal te begrijpen zou u het helemaal moeten afspelen.. met de geluidsboxen op standje levensgevaarlijk! En niet eerder stoppen dan dat het afgelopen is! ( beloofd?)

{youtube}tP9CPMsJN7Y{/youtube}

Ja.. het zijn doeldelzakken! Heeft u het filmpje afgekeken?? Een vrolijke fluit, langzame strijkers, langzame trommels.. snelle drummers… en heel veel mensen welke genieten vullen dit filmpje!

In dit leven hebben we allemaal kwaliteiten mee gekregen! We hebben allemaal voorkeur voor mensen, we hebben allemaal een hobby. Laat die gezamelijke hobby nu duivensport zijn. Heel die duivensport bestaat uit zoveel verschillende mensen.. Langzame trommels… snelle drummers.. mannen.. vrouwen.. vrolijke fluiten en eenzame bassen. maar zonder elkaar zijn ze geen geheel!

Andre Rieu blijft Andre Rieu.. maar al die mensen om hem heen geven het de swung! Ook die man die de triangel speelt.. Al wordt hij misschien uitgelachen door de man op de grote trom.

Als ik heel goed viool kon spelen.. zat ik vast in het orkest van Andre Rieu.. Als ik superieur doedelzak kon spelen had ik vast een plekje tussen de schotse rokjes gehad… Als ik iemand heel goed in de zeik kon zetten, was ik vast al gereserveerd voor de oudejaarsconferentie van 2014 op 2015… Ondanks dat ik denk dat deze “in de zeik zetters” werk en privé erg goed gescheiden kunnen houden. Maar ik heb MIJN kwaliteiten! Net zoals u ze ook heeft! En ik denk niet dat wij op deze wereld gezet zijn om elkaar maar vuile streken te geven, te misgunnen of nog erger het leven zuur te maken. Dat is GEEN kwaliteit… dat is een GEBREK AAN kwaliteit!

Waarheen leidt toch deze weg?? We kunnen het in de duivensport en ook daarbuiten het zo geweldig hebben met elkaar! We zijn allemaal geen Andre Rieu.. we kunnen niet allemaal kampioen zijn.. maar we hebben allemaal onze inbreng!

We hoeven elkaar niet aardig te vinden… maar gewoon met elkaar omgaan.. is dat nou zo moeilijk??

Zonder die ene triangel of kleine trom geen Meister… zonder de Meister geen triangel of kleine trom…Maar alles bij elkaar maakt het toch tot een prachtig concert!