Het muntje van geluk

Het mooiste nieuws van deze blog.. Wilco is weer thuis! We hebben een erg bewogen twee weken achter de rug, vol onzekerheid, onrust en spanning voor hetgeen uit onderzoeken zou komen en hoe de toekomst er uit zou zien. En nu 17 dagen later lijkt het met veel rust allemaal op den duur goed te komen. Al komen er nog heel veel onderzoeken aan.. op dit moment lijkt het allemaal er goed uit te zien gezien de situatie.

Hij heeft moeite met concentratie en kan soms niet uit zijn woorden komen. Hoe vaak ik afgelopen week al niet gehoord heb : “ Wat zei je nou ook alweer?” of “ waar was ik nou gebleven?” Dan is hij gewoon even de draad kwijt.

Maar het komt allemaal okay! Er is weinig tot niets beschadigd in zijn hersenpan, waarschijnlijk is er een heel klein stolseltje losgeschoten. En zo’n heel klein ding… zet ineens het leven op de kop. Met een arsenaal aan medicijnen in zijn rugzakkie welke hij voor de rest van zijn leven mag gaan slikken mocht ik hem vorige week vrijdag aan het einde van de dag eindelijk ophalen.

Op deze momenten besef je wederom dat het allemaal zo betrekkelijk is het leven en alles daar omheen! Ook voor mezelf heb ik sinds deze weken een heel andere kijk gekregen op bepaalde zaken. Niet dat ik daarvoor niet zag, of uit het oog verloren was. Maar nu met de neus op de feiten gedrukt heb ik ze afgelopen week al veel meer toegepast als voorheen. Niet dat ik makkelijk geworden ben, integendeel misschien. Ik heb me afgelopen week misschien een stuk minder druk gemaakt om dingen, dingen welke eigenlijk helemaal niet zo belangrijk zijn als het er op aan komt. Sommige dingen zijn nu eenmaal niet met geld te koop of in waarde uit te drukken.

Had een megastrakke planning afgelopen weken, werk ging natuurlijk allemaal door, de kinderen, huishouden en de ziekenhuisbezoekjes. Elke morgen de wekker op tijd en het verliep allemaal op rolletjes. Al ging er elke dag wel weer iets anders dan ik liever had gezien. Wat er in de week dat Wilco in het ziekenhuis allemaal kapot ging.. tjeetje.. kon wel een abonnement nemen op Mediamarkt online.. De vaatwasser.. de CV ketel, de föhn, de duivenstofzuiger en onze vrieskist waardoor de gehele inhoud richting KLIKO kon worden gesjouwd. Maar ach.. t zijn maar apparaten..

Nu ruim twee weken later, allemaal van de schrik bekomen, proberen we weer een draai te krijgen. Wilco mag drie maanden sowieso niet autorijden en dat is vrij lastig moet ik zeggen. Voetbal van de meiden, boodschapjes, kleine dingetjes als een baaltje zaagsel halen of afspraken welke Wilco heeft.. voel me soms wel beetje een taxibedrijf er bij. Maar is ook maar drie maanden.. daarna, als hij door het CBR weer goedgekeurd wordt, delen we wel weer.

Je gaat er gewoon even heel anders instaan.. het had ook heel anders kunnen zijn…toch? Misschien besef je dan nog het allerbeste wat de grootste waarde heeft in dit leven!

En wat heeft het ons goed gedaan.. al die kaarten.. al die sms-jes, whatsappjes, mailtjes, belletjes, bloemen, fruitmanden en wat al nog meer.. ongelofelijk en om stil van te worden! Sommige kaarten stond een persoonlijke tekst op, soms om kippenvel van te krijgen.. sommige afzenders kennen we niet eens maar deed ons niet minder goed! Langs deze weg wil ik, en ik kan in deze ook namens Wilco spreken, u allen bedanken voor alle belangstelling, goede zorgen, belangstelling, opbeurende en intens mooie lieve woorden. U heeft geen benul van de impact welke dat heeft gehad op ons!

En toch draait de wereld gewoon door.. dagelijkse dingen.. duiventransporten.. Het nieuwe seizoen is aangebroken.. de verlorenduifjescrisistijden breken aan met alle gevolgen van dien. Wat ik u vorig jaar ook al vertelde, dit zijn geen goede tijden voor ons, ondanks dat er heel veel aanbod is. Maar de kosten stijgen ten opzichte van de opbrengsten explosief waardoor wij genoodzaakt waren de prijzen te verhogen. Na 1 april 2012 waren de prijzen niet meer aangepast, ook niet na de BTW verhoging van 19 naar 21 procent en de enorm gestegen brandstofprijzen. En om het koppie boven water te kunnen houden waren we helaas genoodzaakt een verhoging door te voeren. Op onze site kunt u onze nieuwe tarieven bekijken welke per 1 april zijn ingegaan.

Vergeet niet dat van elke 45 Euro gelijk al 7,81 naar de belastingdienst gaat. Van de overige 37,19 moet ik de auto’s betalen, brandstof, banden en het onderhoud, personeel, pensioen voor het personeel, belastingen en verzekeringen van auto en personeel, doosjes, zaagsel, telefoon, papier, computers en ga zo maar door.. en van wat er dan nog over zou blijven… mag ik nog weer een groot deel naar de belastingdienst afschuiven….

Zwartwerkers.. kan ik niet tegen op en ga ik zeker geen concurrentiestrijd mee aan, omdat ik die op voorhand al heb verloren. Hoeft ook niet want eerlijkheid duurt het langst en ik ben van mening dat recht zeker zal zegevieren. Maak me er ook zeker niet druk meer om.. die tijd heb ik ook zeker wel gehad maar op een gegeven moment is het de ontspanning die je je eigen moet kunnen maken dat er veel belangrijkere zaken in het leven zijn om je aandacht op te vestigen! Miljonair zal ik met mijn werk zeker niet gaan worden, als ik er een kleine centje aan over houd is het voor mij allemaal prima.

Laat niet weg dat ik een zeer druk seizoen weer in ga en ik heb er zin in! Het onmogelijke mogelijk kunnen maken en de meest ingewikkelde puzzels weer oplossen. Opnieuw mensen mogen leren kennen en nieuwe ervaringen opdoen. Problemen omzetten in uitdagingen en klanten blij mogen maken met een duif.. al is het soms gehavend tot aan het bot, mist het een poot of zal het never nooit meer vliegen.. u zou versteld staan hoe blij mensen zijn als hun weggewaande duif netjes wordt thuisbezorgd in een soort van cadeauverpakking middels de bekende duivendoos… Een kus op de snavel.. een “ wat ben ik blij dat je er weer bent” .. Onbetaalbaar!

En op eigen hok.. gaat het ook allemaal goed! Ik ga eigenlijk vol verwachting het nieuwe seizoen in… misschien iets te hoge verwachtingen maar dat zien we aan het eind van dit jaar dan wel weer.

Voornaamste voor mij is dat met een beetje balans vinden in mijn werk, een op rolletjes lopende en stabiel privé, mooie mensen om je heen en plezier kunnen zien en vinden in de kleine dingen het bruggetje naar geluk gelegd is…

Ik gooi een muntje in de wensput.. en wens.. sstttt….wie weet komt het ooit uit!

(En volgens Britt, een heel lief meisje die ik ken.. komt mijn wens uit.. “want duhh,” zegt ze.. “daarom heet het ook een wensput!)

Tot volgende week!

X Es