Duivenkoerier en/of Liefhebber?

Mn jonkies gaan als een speer! Mijn eigen Spruitjes, zittende overal waar maar een plekje vrij is op mn lijf. Ja.. ik heb ze lekker zwaar gevoerd al deze vluchten. Maar thuis komen is belangrijker dan winnen, want thuiskomen is een plek kunnen bemachtigen in het hok van Wilco in 2017.

Sommige duiven gaan niet eens meer mee op vlucht, maar zijn voor mij van enorme waarde. Niet alleen voor de doffer of de duivin waar ze misschien aan gebonden zijn, al is het alleen maar voor mij! Het zijn factoren in mijn hok waar ik gelukkig van word.. die mij grotendeels de kracht geven om het hok in te gaan! Ik motiveer mijn duiven… maar mijn duiven motiveren nog meer mij!

En die paar verdwaalde, wellicht uitgerangeerde duiven kunnen je wel de motivatie geven…  die kunnen de sfeer maken… en daar varen alle duiven wel bij.

Ik had een leuke duif… de volle zus van de Terror. Van het hok weggewaaid naar een hok in Oldebroek ( 7-8 kilometer verder).  Twee maal opgehaald van het zelfde hok. De derde keer… heb ik de liefhebber het eigendomsbewijs geschonken… blijkbaar was het in Oldebroek leuker.

Na de eerste vlucht kreeg ik bericht van deze duif. Opgevangen in Harderwijk. Ok.. bellen dan maar naar waar het nu zou moeten zitten… met in mn achterhoofd.. dan haal ik m zelf wel op. Ik was verbaasd.. De liefhebber ging hem direct halen… twijfelde al over inkorven.. want was zo’n fijne duif! Zat op zijn hoofd…zo’n lief dier!

Een dier om het hok in te gaan! Om te motiveren bij teleurstellingen, als je even afleiding nodig hebt….gewoon omdat het een hoog knuffelgehalte heeft!

Ik was zo blij te horen… mijn eigen Spruitje die een andere liefhebber kan motiveren..

En mijn eigen duiven die zoek raken… ik haal ze allemaal op.. dat is mijn plicht! Vandaag de *681. Ik pakte hem uit de doos… begon tegen hem praten en zag zijn ogen opleven! Hij begon in mn handen te pikken en in mijn t-shirt, ik pakte een pinda uit mijn zak.. en hij at het op tussen mijn vingers vandaan. Ik kan u niet vertellen hoe blij deze duif mij maakte! Hij heeft zijn plekje weer… gaat niet meer mee.. maar voor mij ( en mijn andere duiven) is het van onschatbare waarde.

De 847… minimaal 6 weken weg geweest, nog niet eens gechipt. Viel van de week op de klep… en ik was haar al bijna vergeten… maar zij mij niet! Gelijk op mijn schouders.. Vandaag is ze mee geweest op trainingsvluchtje, 20 kilometer. En gewoon weer in d’r vakje! Het kompas is weer gesteld… voor haar komen er nog mooie vluchten op de natour.

En ik ben er trots op… niet dat ik mijn duiven tem/tam maak.. maar dat mijn spruitjes mij niet vergeten! Want… zoals ik al eerder schreef…. de duiven zijn niet van mij… ik ben van de duifjes. En samen zijn we een geweldig team!

Wellicht voor u een zweverig verhaal.. ik weet het, want sta nog steeds wel met beide benen op aarde. Maar eigenlijk weet u niet wat u mist… zoveel plezier en geluk in het jonge duiven hok. Ja.. ik weet het.. ze moeten presteren. Maar dat doen ze ook! Afgelopen week nog 3 bij de eerste 10 in de kring, wat was ik trots op ze!

En dan ben ik hopelijk nog maar in het begin van mijn proces wat “ Spruitjes” heet. Want het is nog maar mijn tweede jaar dat ik me op 1 tak van de duivensport richt.  Ik heb van vorig jaar heel veel geleerd wat ik heb meegenomen naar dit jaar. En ook nu heb ik al weer veel geleerd en die kennis neem ik weer mee naar volgend jaar en ook dan zal ik weer veel gaan leren. En stukje bij beetje, met vallen en opstaan.. weet ik zeker dat ik nóg meer uit dat Spruitenspul van mij kan halen.

En dan?

Dan bereid je je Spruitjes voor op de eerste vlucht. Dan geef je ze uit handen. Risico toch? Maar met dien verstande dat je de “verantwoordelijkheid” uit handen gaat geven. Iemand anders neemt het roer het even over.

En dan gaat het mis… heeel erg mis. Zo mis.. dat ík het zelfs aan zag komen met mn blonde verstand. (Breda, 2 juli, afd 8, kring 1)

Nee ik ga de schuld niet geven aan de LC, want dat denkt u nu.

Per saldo ben IK de korver.. toch?

Laat ik het zo zeggen..

Ik ben mens… ik ben ondernemer. Ik maak fouten, zoals een ieder die maakt.

Als ik een fout maak… leer ik daar van

Als ik een fout maak… moet ik daar mee dealen

Als ik een fout maak.. draai ik me niet in allerlei omwegen!

Als ik een fout maak… neem ik de verantwoording.

Ik moet me met koerieren bezig houden.. ( ik citeer een afgevaardigde van de lossingscommissie kring 1 van afd 8)

Maar ik heb ook duiven mee!

En verwacht dan ook als DEELNEMER  dat er weloverwogen gelost wordt. Wordt het een fiasco.. dan is het MIJN risico als DEELNEMER..

Maar ik verwacht van de LC dan wel een eerlijk antwoord waarom het mis ging . En met dat (eerlijke) antwoord moet ik mee dealen.. leuk of niet. Kan het niet terugdraaien per slot van rekening.

Ik heb altijd de handen boven de LC’s gehouden.  En het grootste gros zal ik niks van zeggen… daar ben ik zelf jaloers op, zo goed als zij beslissen of relativeren. Maar een heel klein percentage… JOKT! En  JOKKEN en AFSCHUIVEN kan ik verrekte slecht tegen.

Maar wat ik al zei… fouten maken is menselijk.. het toegeven is buitenaards  maar zou nog veel menselijker zijn.

Dan is er nog een leuk grappig gedeelte die meent te durven uitspreken dat het aan de “kwaliteit” en “ervaring” ligt van “onze” duiven van “ De Veluwe”.  Dan kan ik de rest van Nederland al vast moed in praten voor volgend jaar…. 70-75 %  van de jonge garde is VORT… VERDWENEN van de Veluwe! Dus des te meer kans op een mooi resultaat op een NPO vlucht!

En er is een deel die meent dat dit niet openbaar op internet mag komen… vanwege dierenorganisaties… HALLO!!! De liefhebbers schreeuwen naar verandering!!! De oplossing is te zoeken in de hogere machten. Alleen die snoeren monden… zijn gehospitaliseerd en luisteren niet naar het gevraagde! De liefhebber (  IK óók) vraagt naar verandering! Wanneer komt er eens een dialoog? Een dialoog zoals het hoort… hoor- en wederhoor. Met elkaar praten… en niet beslissen naar standpunten zoals het altijd was-, ging- en gegaan is.

Ik schrijf dit stuk niet om mensen tegen mij in het harnas te jagen. Ik schrijf dit nog steeds met groot respect voor al de vrijwilligers die het op zich nemen dit te doen.. maar wellicht is er tóch een stukje verbetering te verkrijgen in bepaalde gebieden van Nederland.

Ik ben er nog redelijk tussendoor geschipperd… mag totaal niet klagen. Op dit moment heb ik nog 45 jonge duiven in mijn hokje en mag ik mij grootkorver gaan noemen in mijn kring. Maar ik kan vertellen dat er in MIJN club liefhebbers zijn die niet meer (kunnen) korven of nog met 2 tot 3 jonge duifjes komen om in te korven.

Wat nu mijn moraal van mijn verhaal is…

Ik… als duivenkoerier… die zich bezig moet houden met koerieren…Die ook melkster is… die knuffelt met duiven alsof het hamsters zijn en enorm veel geluk uit mijn duiven haal…(nog) met veel plezier mijn sport beleef…die ook best wel leuke resultaten behaald… kan niet tegen op tegen de HOGERE MACHT die JOKT en AFSCHUIFT!

Maar ik weet wel… dat JOKKEN en AFSCHUIVEN meer liefhebbers kost dan de VELE verliezen die (hier in AFD 8) geleden zijn.

Is er IEMAND die opstaat??

Het spijt me dat ik vrij direct ben… maar het zit me gewoon hoog..  Niet als duivenkoerier.. maar als LIEFHEBBER!

 

XX Es.