Closer

29-03-2015 –  Closer

Kan van alles gaan zeveren, klagen. Kan hier neerkalken wat ik afgelopen week gelezen en gehoord heb. Kan schrijven waar me ziek aan geërgerd heb, wat andere mensen over andere mensen durven te schrijven. Waar de grenzen vervaagd zijn of waar juist de grenzen enorm worden ingekort.

Ik doe het niet.

Het enige wat me deze week enorm geraakt heeft is de ramp met GermanAirlines. Hoe ver moet je psychisch zijn om een groot aantal mensen mee de dood in te nemen vanwege eigen psychisch onbevinden.

Ik denk dat een normaal functionerend mens dit zich ook niet kan voorstellen.

Ik denk dat hierin niemand iets te verwijten valt. Maar zou niemand in de omgeving van de co-piloot iets gemerkt hebben? Ouders? Vrienden? Broers of zussen? Medewerker van de plaatselijke kroeg of Albert Heijn? Had misschien de arts van de co-piloot moeten ingrijpen? Zeg het maar…

We staan midden in de wereld. Middels social media weten we precies waar iemand zich bevind en wat hij of zij doet. Maar weten we ook daadwerkelijk hoe het zit? Hoe iemand zich voelt? Hoe het diep van binnen zit, in het hartje?

We staan zwart-wit gezien steeds dichter bij elkaar, maar de afstand wordt steeds groter. Mensen lezen niet meer de gevoelens in de ogen, mensen lezen niet meer tussen de regels door. Mensen “lezen:” elkaar alleen nog maar in een dossier… of op Facebook.. op Twitter…

We wensen elkaar goedemorgen op facebook.. wensen elkaar een prettige dag. Maar hoe vaak wenst u die mevrouw bij Albert Heijn een goedemorgen? Wie durft elkaar nog recht iets in de ogen te zeggen? Wie durft de echte confrontatie van Face to Face nog aan te gaan?????

Een oordeel op Facebook is o zo makkelijk….

Ben me momenteel helemaal op de jonge duiven aan het richten. En als ik ’s morgen in mijn tuutje zit wil ik ze het liefst een appje sturen.. “ He..poepjes.. hoest met jullie? Dan vraag ik me af wat ze aan het doen zijn. Of Spekkie weer het hok aan het terroriseren is.. Of Blesje wel aan zich zelf denkt, meer voor hemzelf (of haarzelf.. weet het geslacht nog niet..) ) opkomt. Of de schimmel weer met zijn dikke reet op mijn stoel zit om zijn territorium te verdedigen. Of de 340, 341 en  342 voor het gaas zitten te wachten op het vrouwtje. Of Buckie (De Kruijf) weer op zijn favo kapelletje zit, de hele boel overkijkende en gewoon zijn eigen gang gaat? Of de witte pindavreter op me zit te wachten…

Zou ze het liefst een appje sturen… He poepjes.. t Vrouwtje wens jullie een fijne dag toe! Maar helaas kunnen ze het niet lezen, helaas zit er geen ingebouwde I-pad in t hok.

Het is gewoon BACK-to_BASIC als je bij de duiven bent. We kijken ze aan, praten met ze  en bouwen een band op. Ze vertrouwen je.. of ze vertrouwen je niet!

Kan nog zulke mooie plaatjes op Facebook zetten.. zij gaan van instinct uit. Waarom doen wij als dat mens nou toch niet????

Wat is er mooier als je duif dicht bij komt? Om je heen fladdert.. je vertrouwd.. hoe voelt dat?

Alles wat je wilt is dat de duif dichter bij komt..  Closer komt. Een band opbouwen.. Close worden..

En niet iedere duif pakt mijn hart en ik niet iedere duif.. maar door de regel heen kunnen we het heeeeeel erg leuk hebben! Als we elkaar maar gewoon laten zoals we zijn….  in het duivenhokje wat “wereld’ heet..

Close .. Closer.. Closed..

(Even het geluid van uw apparaat aan…)