It’s all in the game!

Wat een zinderende wedstrijd gisteren hè? Hier zaten we wederom met ons viertjes op de bank.. vol spanning.. en eigenlijk zou je er gewoon voor weg willen lopen.. ik word er gewoon gek van! Gooi PSV en AJAX tegen elkaar.. ik kijk het aan. PEC tegen Twente?.. ik vind het allemaal wel prima, want ik gun ieder wel zijn succes en zit niet met spanning op de bank.

Maar een EK of WK..De leeuwin komt in me los!

En vanaf het eerste fluitsignaal tetter ik er van alles uit. De kinderen weten precies wat en hoe ik wat ga zeggen..  “ daar is mam weer! Onze techniektrainer!”

En weet u waar ik nu het allermeeste hekel aan heb in het hele voetbal spel? Terug spelen op de keeper!

Ok, als het niet anders kan moet het, maar mijn mening is, alleen wanneer het echt niet andrs kan en niet omdat er zogenaamd geen “ gaatje” is!

Terugspelen is achteruitgang, is dood spel creëren. Als er geen gaatje zou zijn, dan moet er een gaatje gemaakt worden! Een paar meter naar voren rennen of het veld weer breder trekken… en de gaatjes worden zo gecreëerd.  Tuurlijk klink ik nu als een perfecte Louise van Gaal en is het zeer simpel uit te leggen vanaf de zijlijn.

En die gekke Van Gaal, ik schreef het na de eerste game al, die heeft de basis weer terug gebracht in het elftal. Gelijkheid! Samen het volkslied zingen en die gekke piepersneijder is niks meer als Ron Vlaar, Verhaeghe of invaller Huntelaar.

En tuurlijk heeft Van Gaal “ met de één iets meer als met de ander”, dat kan je goed zien na afloop van de wedstrijden, wie er een hand krijgt en wie een schouderklop of zelfs een omhelsing. Maar de algemene gelijkheid is er… het is een team!

En wat dacht u van toneel? In alle elftallen der wereld spat de kwaliteit van het toneelspel eraf! Die geen die echte toneelkwaliteiten bezitten hebben de schijn mee, diegeen die minder toneel spelen komen er met een waarschuwing van af. Om maar te zwijgen van de realiteit wat voor toneelspel wordt aangezien!

Soms heb je geluk, meestal pech.

Maar met een beetje geluk en middelmatig spel kan je wereldkampioen worden!

Soms is het niet de techniek.. soms is het wilskracht.

Kijk maar eens naar Gunda Nieman-Kleeman of hoe ze nu ook weer heet.. De meid had een verschrikkelijke techniek van schaatsen maar werd meerdere malen behangen met goud.

Soms vallen alle voorbereidingen en de juiste omstandigheden op de juist plaats. Of het dan techniek, voorbereiding, kwaliteit, voeding of wat dan ook is..het klopt gewoon juist op dát moment!

We gaan er gewoon allemaal in op! En emotie heerst dan in de witte bovenlijn van ons denk en reactievermogen. De scheids krijgt altijd de volle lading.. in de vlaag van angst voor verlies of bij een nederlaag zal hij altijd “ de thuisfluiter” zijn of naar Hans Anders moeten om zijn ogen te laten testen. Neemt altijd de verkeerde beslissing!

Maar zij doen ook maar hetgeen waarvan zij denken dat het goed is.. soms zitten ze goed, soms zitten ze fout.. wanneer zij alles op voorhand konden bekijken op een scherm zouden ze de wedstrijd heel anders gaan befluiten, als ze een vermeende schwalbe 14 keer konden nakijken in een herhaling van iets wat dus nog moet komen zouden ze het heel anders beoordelen.

Ondanks dat de moderne technieken al lang de intrede hebben gedaan in ons dagelijks leven worden ook deze nog niet ingezet tijdens het spel. ( op de magische scheidsspuitbus na.. waardoor de tegenwoordig verschillend gekleurde voetbalschoenneuzen worden “wit” gespoten… geweldig!!)

En al zouden ze worden ingezet.. dan nog zullen de meningen altijd verdeeld blijven.

Het hele voetbalgebeuren is een weerspiegeling van ons dagelijks leven… om het nog even iets te verfijnen, van ons duivenbestaan!

We zijn allemaal de bondscoach van onze duiven, we zoeken, scouten naar die ene duif die ons elftal mag komen versterken. We selecteren, trainen en grijpen naar de beste voedingsmiddelen. Medische begeleiding ontbreekt niet en proberen onze spelers naar dat ene hoogtepunt te brengen.

We komen in ons eigen WK-inkorflokaal en wensen onze rivalen succes, geven een schouderklop aan diegeen die ons dichter bij onze ziel liggen, maar de ander is er niet minder om.

Dan komt de dag van de grote wedstrijd.. het is er op of er onder.. Het zweet breekt ons uit en de spanningen gieren ons door ons hete lijf. Het fluitsignaal klinkt, de wagens gaan open en de strijd mag worden gaan worden uitgemaakt.

Soms zijn we winnaar.. soms zijn we verliezer. Soms zit het mee.. soms zit het tegen.

Vooral al het niet ging zoals wij wensten…

Was het de voeding, niet de juiste opstelling, kwaliteit of te weinig training of ervaring? Na afloop hebben we allemaal onze redenen en excuses… als echte bondscoaches durven wij dat ook te ventileren.. Er is altijd wel een reden.. maar het feit ligt er gewoon.. de finale is niet bereikt.

EN soms neemt de scheids niet het goede besluit, of zit hij er finaal naast. Als hij de beelden achteraf bekijkt… had hij zich ook wel drie keer bedacht… maar op dat moment nam hij de voor hem meest juiste beslissing..  Vorige week was hij nog veel te behouden en kreeg hij daar kritiek op..  nu is hij weer de pisang omdat hij misschien het verkeerde besluit nam.

Maar hij hoort bij het spel.. staat daar voor ons spel.. is ook maar een mens..

En hoe goed of fout de beslissing in uw ogen ook mag zijn… hoe zuur ook de afloop.. hij behoord tot het spel.. zonder scheids zou het een zooitje worden!

Probeer ik nu dingen goed te praten of er een andere wending aan te geven? Nee.. dat wil ik niet,  wil het alleen objectief en menselijk bekijken.

Op dit moment kijk ik DLD-ALG.. en heb wel wat twijfelachtige ideeën bij de scheids.. maar het besluit is nu eenmaal bindend en kan niet worden terug gedraaid. Morgen kijkt hij het terug en denkt.. dat had ik misschien toch anders moeten doen…

It’s all-in the game!

RESPECT