Omgaan met teleurstellingen..

Positiviteit uit negatieve dingen kunnen halen, positiviteit kunnen zien.. Dat is een gave! Niet iedereen kan dat! Of sterker.. ik denk heel veel mensen niet eens meer.

Ik denk mezelf op dat gebied erg goed te kennen. Mijn glaasje is altijd merendeels vol, hoeveel er ook uit gezopen wordt. Ik ben een positief ingesteld type, dat af en toe ook best wel eens heel wat negatief uit de hoek kan komen, maar merendeels van de tijd zie ik de allermooiste dingen in alles. Of ik dan een dromer ben? Nee.. dat ben ik absoluut niet! Verre van dat denk ik. Zelfs als het voor mij negatief uitpakt, kan ik de positieve kant er van bekijken, of beter gezegd.. Beheerst het negatieve niet mijn doen en laten.

Afgelopen weken heb ik diverse blogs, weekjournaals, dagriedeltjes gelezen. Diverse stukken.. Op concrete feiten gebaseerd, zoals een voerspecialist of een dierenarts. Of columnisten die bepaalde zaken onder de loep nemen. Ik vind dat zeer prettig lezen, uitgaande van feiten of puur zaken onder de aandacht brengen, ongeacht of je er wel- of niet in kan vinden. Of gewoon de heerlijke liefhebber, die schrijft over het reilen en zeilen op zijn/haar hok.

Maar verbazingwekkend… hoeveel mensen er negatief schrijven op basis van niets! Van insinuaties, verhalen, van horen zeggen, van klakkeloos aannemen, zelf bedenkende. Of zelf wellicht niet heel de waarheid vertellende??

Nou.. als ik die verhalen al lees, reist het haar mij al ten berge. Ik blijf lezen, puur omdat ik me afvraag welke frustratie er achter zit. Is het verlies? Niet tegen verlies kunnen? Afgunst? Indekken voor de nog te komen zaken? Indekken voor eigen fouten????

Ik kan het over duiven hebben, liefhebbers, duivenraces, personen in de duivensport. Gal wordt over en weer gespuwd.

Ik heb mezelf wijsgemaakt, wellicht zelfs eigengemaakt.. Bij deze mensen zal het nooit goed zijn- of komen. Het ligt aan alles, behalve aan hun zelf. Maar ze hebben alleen niet in de gaten dat ze eigen markt, eigen hobby, eigen kunnen of zelfs eigen inkomsten derven/kapot maken! Om maar te zwijgen van zich zelf te kijk zetten!

Deze week werden onze meiden onder de loep genomen bij PEC Zwolle.. U weet, onze beide meiden balden bij PEC Zwolle en volgden tevens daar hun school. Afgelopen week was het moment suprême, de dag des oordeels. Mogen ze verder met PEC of niet. Moeten ze weer terug naar hun oude school of blijven ze waar ze zitten?

Het gesprek was maar 10 minuten ingepland door PEC, gewoon kort en bondig zoals de voetbalwereld is. Er op of eronder.
De oudste is afgevallen, zij moet weer terug naar haar oude school in Elburg, de jongste is door, zij gaat een jaar verder in opleiding bij PEC in Zwolle

Het werd in amper een 10 minuten medegedeeld aan de meiden..

En natuurlijk ben ik trots op onze jongste dochter… weet heel zeker dat ze het heel ver gaat schoppen ( letterlijk en figuurlijk) in de voetbal. Maar ben misschien nog het meest trots op de oudste.. hoe zij omging met die enorme teleurstelling.. Gewoon aannemen zoals het ligt.. haar best gedaan, maar niet goed genoeg bevonden. “ Vind het erg jammer Mam…. Maar Mam…nu kan ik wel gaan stappen.. als jij dat goed vindt” “En als Keel ( Kayleigh, de jongste) wel ergens heel ver weg gaat voetballen.. gaan we met ons allen met het vliegtuig er heen om te kijken!”

16 jaar… 10 jaar al haar ziel en zaligheid in het ballen gegooid, alles er voor gedaan, er voor gelaten.. om een droom te verwezenlijken. Droom viel in duigen, in een 10 minuten-gesprek. En als je dan zo kan relativeren.. zo de mooie dingen kan halen uit het negatieve..is ze voor mij de allergrootste kampioen!

Daar konden al die stumpers die niet tegen een tegenslag kunnen, een hoop negativiteit de wereld in knallen, jaloers zijn, de schuld overal – behalve bij hen zelf leggen…zichzelf vrijwaren, nog een hoop van leren!

Gewoon PRUTSERS!!