Thank you my friends

U zou eerst onderstaande filmpje moeten bekijken om in de sfeer te komen…

Het is bepalend voor mij als persoon.

Wat was het een zwaar duivenjaar voor ons en onze gevleugelde vrienden. Het bleek meer als ooit dat een (duiven) leven aan een zijden draadje hangt. Vliegende door een zware storm, het draadje steeds meer deinende, een dubbeltje op zijn kant.. welke kant valt het op? We hebben onze (schoon)vader en Opa begraven, het was een prachtige uitvaart, Arie zou er trots op zijn geweest zonder zich uit te drukken in woorden. 6 duiven, symbool voor zijn 6 kinderen, vliegende over zijn laatste rustplaats, zoals hij graag wilde. Dat er 1 duif twee dagen over een afstand van 3 kilometer moest doen, vergeten we maar snel, “Dee hef ‘t niet begreepm” zou m’n schoonvader gezegd hebben, met een glimlach.

Het heeft ons erg goed gedaan dat er zoveel mensen de moeite namen om ons te steunen in ons verdriet. Een kaartje, mailtje, een appje of sms-je, condoleren, aanwezig op de uitvaart.. “ In mooie tijden… maar ook in slechte tijden!” zoals een goede vriend schreef. Dan leer je pas je echte mensen en vrienden kennen!

Zoals ik eerder schreef… de eerste op Melun ging Arie heten. Na een week van heel erg veel verdriet, moesten we gewoon weer korven op de dag van de begrafenis. Het korven ging mij met een brok in de keel, niet laten ziende aan de buitenwereld maar ik denk dat u de brok wel kent. Er hing zoveel emotie aan na de afgesproken BBQ van een week daarvoor, toen Arie nog in goede doen was, maar je zit “gewoon” weer in het “normale” leven… je zit zelf vol emotie.. maar een ander herkent het niet, want die zit in zijn/haar eigen leven.. zonder die ene gebeurtenis.

Eenmaal thuis… komen de tranen. Wilco en ik hebben gehuild… om een paar duiven in een mand.. maar van zoveel waarde….

Duif “Arie” was niet al te snel, maar ook niet langzaam. De duivin die voorheen “Spat” heette is de duivin die nu nooit meer weg gaat.. De verwachting was misschien wel hoger dan dat de realiteit was… maar emotie is nu eenmaal een slechte raadgever. Overigens was ik niet eens teleurgesteld, het kwam gewoon zoals het kwam! Ik had de lat dit jaar erg hoog gelegd. Had voor ogen om ergens TT te gaan vliegen. Misschien de lat iets te hoog gelegd, maar 1 van m’n spruitjes vloog dit jaar ook al een 6e NPO in Noord… net de TT gemist.. zoals het heel m’n leven al gaat… altijd de gezegevierde net buiten boot vallende…

En juist het altijd net buiten de boot vallen… geeft die kracht die ik nodig heb… Boksen!!

Laten zien wat ik waard ben! Maar zo onzeker als ik ben… zoekende naar bevestiging…

2016 was gewoon een kloten jaar wat duiven betreft. Heb vele malen jankende in mijn duivenhok gezeten. Niet omdat ik laat zat.. integendeel,… maar omdat vele duiven in het web van onduidelijkheden verstrikt raakten en mijn thuishokje niet meer konden bereiken. Er was één vlucht dat alles op zaterdag avond weer veilig in mn hokje zat, voor de rest was elke jonge duivenvlucht een verliesvlucht. En hoe moet je dan weer de imput vinden? Hoe laad je de batterij weer op? Zoals u vele mensen kent… ken ik ook vele mensen. En zoals u uw favo’s heeft… heb ik ook mij favo’s. Die “Favo’s” vallen onder “ Mijn vrienden” En “mijn vrienden” kennen mij door en door.

Ze weten hoe ik me voel als ik iets zeg.

Ze weten hoe enthousiast ik kan zijn.

Ze weten wanneer ik niet in mijn hum ben.

Ze weten wanneer ik blij ben.

Ze weten dat ik mijn gevoel enorm kan verbloemen.

Ze kunnen aan mijn woorden of ogen zien wat er bovenin mijn koppie speelt.

Ze weten als ik eens weer iets onmogelijks in mijn hoofd gehaald heb.

Ze lezen tussen mijn regels door… Ze kennen me… Zij kunnen mij motiveren als geen ander!!!

2013

Ik kon de lijst in de club niet eens raken… maar wat had ik een plezier! Genoten van mijn Spruitjes! Al lachte iedereen mij uit met mijn gekakel! Mijn echte dierbaren geloofden in mij! Ze positiveerden me… gaven mij input!

2014

Joepie de poepie.. ik kan de lijst van de club raken!! Ik voel me machtig… Mijn dierbaren zijn trots! Een stap gestegen! “En nu verder Es!”

2015

Mijn Spruitjes staan niet alleen bij de eerste 10 van de club… ze weten zelfs de top-tien van de kring te behalen! Mijn dierbaren bevestigen nogmaals wat ze altijd zeiden.. “Es.. het komt goed!” Weer een stap gestegen! “ Ga zo door”

2016

Ik leg de lat hoog, teleurstelling na teleurstelling .. Kan wel janken in mijn hok… wat doe ik nou toch fout?? “ Es… besef je wel dat je de top tien van de regio meerdere malen gehaald hebt? Een 6e NPO?? “ Je komt er wel!” Lekker doorgaan zo! Ik steun en klaag…. Mijn dierbaren horen al mijn serenades aan.. ik moet 33 keer nadenken eer ik me inderdaad bedenk dat ik in een paar jaar al enorme stappen heb gemaakt!

2017

Bij gezondheid en leven… Ik hoop dat ik nog steeds deze lieve mensen om mee heen heb.. die me opbeuren.. toejuichen.. die me wéér kunnen motiveren!!!!! Die me vertellen dat ik het kan, hoe slecht het ook gaat!

Moraal van het verhaal… Soms heb je iemand anders nodig om je eigen krachten te kunnen inzien… Die uit je kunnen halen wat in je zit! Die je positiviteiten intensiveren en je negativiteiten kunnen ontkrachten!

Met lieve dank… voor diegenen die zich nu aangesproken voelen!

Aan u nu de eer… om deze positievelingen uit te selecteren… waar u wilskracht uit gaat putten! Haal eruit wat er in zit… ooit….!!!!

XX Es. Nog eenmaal….