Wie kan delen…
Wie kan delen… Kan vermenigvuldigen!
Er waren eens 4 jochies, denk een jaar of 11. Onderweg naar de voetbalclub met allemaal 0,50 cent in de broekzak om iets lekkers te kopen. Niet ver van de voetbalclub stappen ze de supermarkt binnen, even een energiedrankje halen! Want dat is toch altijd goedkoper dan de voetbalkantine! Slim gedacht van de boys, toch?
Ze komen aan bij de stelling met energiedrankjes en een eigen merk energiedrankje kost 51 cent.. na afronding net binnen budget! In de kantine kosten dezelfde drankjes me dunkt wel 75 cent!
Alle vier de jongens nemen een blikje in de hand en lopen naar de rij van de kassa. Zetten de vier blikjes op de band, Pietje krijgt van zijn vriendjes de muntjes van 50 cent en de blikjes worden iets later gescand door de aardige mevrouw achter de kassa. “ dat wordt dan 2.05 alsjeblieft roept de vrouw erg vriendelijk.
Pietje haalt de 4 muntjes van 50 cent diep uit zijn broekzak en kijkt beteuterd.. hij heeft te kort! Hoe kan dat nou?
Een wat oudere man achter de jongens geeft de gouden tip! Jongens… je kunt beter afzonderlijk afrekenen! “Maar dan moet alles opnieuw!” zegt Pietje. “ Klopt” zegt de oudere man, “ Maar doe het nou maar gewoon!” De jongens snappen het niet helemaal maar doen wat de oudere man zegt. De dame achter de kassa zucht.. pff.. nu moet ze én alles uit het kassasysteem gaan halen.. én ook nog eens alles apart gaan afrekenen! Veel meer werk!! “ Had je dat nou niet even gelijk kunnen doen?” vraagt ze? De jongens krijgen een kleur.
De rij achter de jongens wordt maar langer en langer… en iedereen puft en steunt.. “Jongens. ..Waar hebben we het over?? Over 5 cent! Die had je van mij wel kunnen krijgen” roept een van uiterlijk ziende vermogende man hen toe. “ Ze hadden ook gewoon 3 blikjes in plaats van 4 kunnen pakken!” mompelt een dame met een huilende baby op haar armen. Een omaatje iets verderop klaagt dat die Energietroep nergens voor nodig is, “ Vroeger! Ja toen dronken we alleen water en als we geluk hadden op zondag ranja!”
De jongens lopen met blosjes op de wangen maar toch blij naar buiten! Ze hebben allemaal een blikje! Hadden maar 2 euro maar hebben het gevoel dat ze 5 eurocent hebben kunnen besparen! Terwijl ze die niet eens konden besparen! Ze zijn blij!
Iets verderop in de kassa-rij… staat de beheerder van de kantine! Met dezelfde energiedrankjes in zijn wagentje! Alleen geen 4 blikjes, maar 100 blikjes!
Zoals het een echte verenigingsman betaamd, denk hij aan wat de jongens net deden en aan de club en denkt.. “ Elke euro is er eentje!” Dus hij rekent ook 100 maal 0,51 cent apart af, wat hem aan het einde van het verhaal 50 Euro gekost heeft, had hij alles in eens afgerekend, was hij 51 euro kwijt geweest! Ook hij loopt blij naar buiten! Weer een euro voor de club verdient! Een hoop werk voor de kassière, een hoop morrende mensen in de rij die ondertussen tot op de broodafdeling te vinden is maar winst voor de club! “ Als dit elke week zo gaat…” schreeuwt een ongeduldige klant van achteren “.. ga ik wel naar een supermarkt in dorpje verderop! Ben ik zeker weten eerder thuis!”
De week erna.. de jongens kennen onderhand het truukje en kopen weer diezelfde 4 blikjes en rekenen wederom per persoon 50 cent af.
Alleen… de supermarktmanager pakt de kantinebeheerder aan de arm.. “ heeyy luister us! Jij koopt al mijn blikjes op en ik heb steeds klagende klanten dat ze misgrijpen op t schap en de rij veel te lang wordt bij de kassa! Dus ik stel voor dat je wekelijks maar 30 blikjes mag inkopen!”
De kantinebeheerder kijkt iets beteuterd… “ ja , maar ik betaal toch ook voor elk blikje?” “ ja “ zegt de supermarktmanager “ dat snap ik maar mijn klanten klagen en ik ben er voor de klant! “ Ben ik toch ook?” vraagt de kantinebeheerder. “ Ja.. maar we doen het zó.. wekelijks maar 30 blikjes!”
Okay… als de supermarkt manager het zo wil.. heb ik weinig keus denkt de kantinebeheerder. Hij zoekt de allerbeste blikjes uit.. zonder stof en zonder deukjes en met de langste houdbaarheidsdatum en rekent weer per stuk af… weer 30 cent voor de club verdient!
De week erna.. de jongens gaan weer naar de supermarkt.. als ze naar de energiedrankjes lopen zien ze dat het schapje iets smaller is geworden, er wat ingedeukte blikjes staan, er wat stof op zit maar toch zoeken ze de besten eruit. Ze lopen naar de kassa.. maar daar staat voor hun ook al de kantinebeheerder! Met de beste blikjes, zonder stof en langste houdbaarheidsdatum. Hij heeft de besten al voor hun neus weggepikt!
Maar dat mag de pret niet drukken… er gaan 4 blikjes op de band met overal een kassaplankje tussen en Pietje trekt weer zijn broekzak op zijn kop om de 4 x 50 cent te pakken. “ dat wordt dan 55 cent per blikje alsjeblieft” zegt de aardige mevrouw achter de kassa, die het spelletje ondertussen ook kent.
“ 55 cent??” vraagt Pietje.. “ ja zegt de kassamevrouw.. doordat de kantinebeheerder niet meer dan 30 blikjes mag opkopen per week is onze inkoopmassa meer dan gehalveerd en moeten we per blikje een hogere inkoopprijs betalen wat we doorberekenen in de verkoopprijs”
De jongens leggen 1 blikje terug.. en nemen genoeg met drie blikjes voor 4 personen. Eenmaal in de kantine gekomen.. zien ze op het prijzenbord een prijsverhoging van het zelfde energiedrankje.. 80 cent nu!! En hij heeft ook nog de mooiste-, deuk- en stofvrije blikjes! Hoe kan dat nou???
De kantinebeheerder mocht niet meer inkopen, pakt wel de mooiste blikjes maar heeft er geen verlies aan.. en wij betalen meer en grijpen mis.
Eén van de jongens kan er niet over uit en begint er over bij het avondeten.. hij verteld het hele verhaal! “ Dat is toch geen probleem” zegt zijn vader? “ Ik neem wel een treetje mee vanaf mijn werk!” “Heb je ze nog goedkoper!” Zo gezegd, zo gedaan..
De zaterdag erop komen de jongens blij de kantine in! Goedkopere blikjes!
Maar de lach gaat al snel van hun wangetjes af.. De kantinebeheerder hangt net een bord op midden boven de bar. Met grote letters staat er op geschreven “ Eigen meegenomen eten- en drinkenswaren mogen niet worden genuttigd op dit sportterrein”.
Een vader van een spelertje die net een Liga naar binnen kaant verschiet van kleur en spreekt de kantinebeheerder erop aan.. “ Wat is dat nou van geneuzel?” “ Slaat toch werkelijk waar helemaal nergens op?”
“ Ja sorry.. maar dit is mij ook weer van hoger hand opgelegd! Het bestuur wil het zo, er is over gestemd!”
Ja dit is een heel verhaal… misschien snapt u het.. misschien niet.. misschien moet u het straks nog eens lezen.
Er zitten wat verschillende discussies in die ik zoal tegenkom. Over onder andere bijvoorbeeld grootinkorvers, invliegers wel of niet over de antenne en andere verenigingssituaties.
En voor alles valt wat te zeggen toch?
Kijk ik waag me er niet aan om een mening neer te leggen, daar ben ik heel eerlijk in. Heb ik die niet dan? Nou, zeker wel, maar ventileer die niet de ruimte in want dan weet ik zeker dat ik een volle lading krijg. Welke mening ik ook neer zou schrijven. Ben ik dan bang? Nee ook niet hoor, maar heb helemaal geen zin in!
Op internet en in lokalen zijn al genoeg discussies gevoerd hierover met “ ontvriending” en “onmin” tot gevolg. Ik wil alleen een beetje prikkelen…tot nadenken zetten.
Iedereen heeft het tegenwoordig maar over vrijheid van meningsuiting maar niemand heeft het over de term “kwetsen” of “elkaar in de waarde laten” . Het is een groot goed dat wij onze mening vrij mogen ventileren, er voor uit mogen komen. Maar ik denk dat het stukje empatisch vermogen niet mee is geëvolueerd in deze ontwikkeling. Met andere woorden.. soms moeten we gewoon eens onszelf verplaatsen in een ander voordat we onze eigen mening ventileren. Dan zou het wellicht een stuk menselijker gaan!
Sommigen gaan de discussies niet eens aan.. kunnen niet als “ volwassen mensen” met elkaar praten en keren direct de ander de rug toe. Anderen beginnen te schelden en te verwensen. “ Dat is mijn mening!! En die mag ik geven! Ja.. dat mag zeker.. maar wellicht ontbreken de waarden en normen in het geven ervan…
Terug naar de jongens… Waar ging het nu fout?
Hadden ze cola moeten kopen? Of niet apart moeten afrekenen? Zat de kantinebeheerder fout door 100 blikjes te kopen uit verenigingsbelang? Of doordat de supermarktmanager hem een quotum oplegde uit eigen belang en klantbelang? De kassière die mopperde, of de klanten in de rij die hun beklag deden? Wat als het blikje 50 cent was geweest? Had vader zich er niet mee moeten bemoeien? En wat als de jongens het blikje rechtstreeks in de kantine hadden gehaald?
Ik weet zeker dat er 101 meningen zijn.. en overal zal wat voor te zeggen zijn en dat maakt het leuk! Maar speel het nooit op de persoon.. maar op de situatie! Het leven bestaat een beetje uit geven en nemen… En wie (zijn mening) kan delen.. zal vermenigvuldigen.. Wie zaait.. zal oogsten..
Tot volgende week!
X Es.
